Zaad zonder naam
De spermabank spreekt tot de verbeelding. Zeker de pioniersjaren ervan, waarin er geen regels waren en artsen deden wat ze wilden. Toch weet bijna niemand hoe het er vroeger aan toeging, want donorinseminatie gebeurde in het grootste geheim.
Historica Tinne Claes vertelt voor het eerst het verhaal van de Belgische spermabank, van de geboorte van de eerste donorkinderen in de late 19de eeuw tot vandaag. Het was een periode van grote maatschappelijke veranderingen, zoals de tanende autoriteit van artsen en de commercialisering van de geneeskunde, maar ook de teloorgang van taboes, de emancipatie van de vrouw en de opkomst van het identiteitsdebat. De eerste fertiliteitsartsen behandelden alleen heteroseksuele echtparen, die ze verplichtten om erover te zwijgen. Vanaf de jaren 1980 vertelden lesbische en alleenstaande moeders wel de waarheid aan hun kinderen. Er was toch geen man die als vader door het leven kon gaan. Vandaag de dag gaan donorkinderen met behulp van DNA op zoek naar hun biologische vader.
Aan het schrijven van dit boek ging jarenlang onderzoek vooraf, maar dit is geen klassiek geschiedenisboek. Het verleden wordt tastbaar gemaakt door de vaak ontroerende verhalen van de mensen wier levens vervlochten zijn met de spermabank, van artsen tot wensouders en donorkinderen.
Zo schetst dit boek een persoonlijk en veelzijdig beeld, dat de nodige inzichten biedt om hedendaagse debatten en schandalen te begrijpen.
